Konkurs walentynkowy

Drodzy czytelnicy wspólnie z firmą TortyOnline.pl serdecznie zapraszam do wzięcia udziału w konkursie walentynkowym:-)

Za nim będzie o konkursie chciałabym opowiedzieć Wam o tym jak pewnego dnia ktoś bardzo mi bliski zrobił mi wyjątkową niespodziankę. 

Zwyczajnie zapowiadający się majowy dzień roku 2006. Choć niezwyczajny był to poranek, nieśmiałe promyki słońca wdzierały się do naszej sypialni, łaskocząc jeszcze zaspane twarze. W głowie myśli dopiero zaczynały się układać, ciała przeciągały się by zaspane mięśnie ruszyły do pracy. Często o tej porze roku rankiem wita nas deszcz, ale nie dzisiaj, dzisiaj jest słonecznie, dzisiaj chce się żyć jeszcze bardziej. Wstajemy!
Tak jak pisałam, dzień zapowiada się zwyczajnie, do momentu w którym mój C rzuca hasło, pojedziemy w góry??? 
Dzisiaj, tak bez przygotowania żadnego:-), nieśmiało pytam:-)
No tak, tak bez przygotowania, spakuj tylko kosz piknikowy i jedziemy.
Myślę sobie, kosz piknikowy i góry, hmm , no ale w końcu jak się nałazimy po tych górach to coś trzeba będzie zjeść. 
Szybko robię kanapki, coś do picia, czekoladowe muffiny, które jakimś cudem zachowały się z dnia poprzedniego, koc na wszelki wypadek też biorę.
I w drogę! 
Oczywiście z mojej strony padło niewinne pytanie, a w które góry jedziemy?, ale C coś pod nosem zaburczał, że zobaczę, że to nowe miejsce, i że na pewno mi się spodoba. 
Dodam tylko, że C nie jest typem człowieka, który często robi niespodzianki lub planuje coś by mnie zaskoczyć. Dlatego wydało mi się to trochę podejrzane. Pomyślałam, ok nie zadaję więcej pytań.
Kiedy dojechaliśmy na miejsce, okazało się, że góry są, ale tak daleko na horyzoncie, że trudno mi było sobie wyobrazić wędrówkę. Za to trochę bliżej, w zasięgu mojego wzroku zobaczyłam wzgórze z przepiękną i malowniczą polaną. Zaczęłam się śmiać, no tak zamiast chodzić po górach będziemy się wylegiwać na kocu, jeść czekoladowe muffiny i podziwiać piękne okoliczności przyrody. 
C tylko wzruszył ramionami i powiedział chodź:-)
Pomyślałam wtedy, no dobra, chłopak chce poleniuchować z dala od miejskiego zgiełku, tylko po co pytał się czy jedziemy w góry. Ok nie wnikałam, poszłam za nim , i jak się okazało to trochę pod górę trzeba było iść. Nawet przyznam się, że się zasapałam, ach ta kondycja, trzeba nad nią popracować:-). Gdy dotarliśmy na miejsce, widok był piękny, po jednej stronie malownicze góry zapierały dech w piersiach, po drugiej stronie bezmiar błękitnego oceanu malował uśmiech na twarzy, ciepły wiatr rozwiewał włosy i myśli były tylko jedne, chwilo trwaj.
Wybraliśmy miejsce na nasz piknik, przy kamieniu, który idealnie posłużył nam za stolik:-).  
W pewnym momencie zobaczyłam postać, był to mężczyzna, starszy pan, lekko pochylony o białych jak śnieg włosach. W dłoni trzymał jakieś zawiniątko, i zmierzał w naszym kierunku. 
Zapytałam C czy wie kto to jest, odpowiedział że nie ma pojęcia. Miejsce w którym byliśmy nie wyglądało na szlak turystyczny, ale w końcu nie tylko my lubimy błąkać się po mało znanych miejscach. 
Mężczyzna minął nas i tylko ukradkiem spojrzał w naszą stronę i nieśmiało się uśmiechnął. 
Jeszcze przez moment patrzyliśmy w jego kierunku, a potem już zajęci sobą nie zauważyliśmy jak mężczyzna zatrzymał się również przy kamieniu, trochę większym od naszego. 
W pewnym momencie wokół nas zawirowało tysiące czerwonych, różanych płatków. Totalnie zdziwieni i zaskoczeniu spojrzeliśmy w kierunku mężczyzny, który garściami wyciągał z zawiniątka płatki róż i rzucał je na wiatr. W ciągu sekundy trawa wokół nas zamieniła się w czerwony, różany dywan. Nawet nie zwróciłam uwagi, jak C w pewnym momencie wstaje i nerwowym ruchem zaczyna wyciągać coś z kieszeni, widzę jak trzęsą mu się ręce a na czole pojawiły się kropelki potu. Jego twarz była blada, wyglądał jakby miał za moment zemdleć. 
Oniemiałam, gdy uklęknął i otworzył malutkie pudełeczko, które trzymał w dłoni. 
Nawet mi nie zadał pytania czy zostanę jego żoną. Powiedział tylko drżącym głosem, proszę powiedz tak:-)

W tym roku, w maju minie 8 lat od tamtej chwili. Jesteśmy szczęśliwym małżeństwem, nie wyobrażam sobie lepszego mężczyzny dla siebie.
A starszy pan podszedł do nas gdy zobaczył jak się całujemy, wiedział że był świadkiem zaręczyn. Podszedł i się z nami przywitał, a zapytany o płatki róż odpowiedział, że i on wiele lat temu tu na górze prosił o rękę wyjątkową kobietę, która już odeszła. Co roku tego samego majowego dnia przychodził tam i wspominając swoją ukochaną rzucał na wiatr płatki jej ulubionych kwiatów.

Podzieliłam się z wami tą wyjątkową dla mnie historią a teraz raz jeszcze zaproszę Was do konkursu, którego zadaniem jest napisanie w jaki sposób chcielibyście zaskoczyć swoją ukochaną osobę w walentynki, by poczuła się wyjątkowo:-). Może być to kolacja, z pysznym daniem, ciasto czy deser.

Konkurs będzie trwał do 14 lutego, odpowiedzi możecie zostawiać w komentarzach lub wysłać na mój adres mailowy olimpia340@gazeta.pl

Po zakończeniu konkursu wybiorę najciekawszą odpowiedź a zwycięzca będzie mógł wybrać sobie na stronie TortyOnline.pl tort o wartości do 150 zł . Ciasto zostanie wysłane na wskazany adres ( tylko na terenie Polski )
Pamiętajcie o wpisanie pod komentarzem swoje dane: imię i adres mailowy

Serdecznie zapraszam do odwiedzenia strony sponsora konkursu:-) na której możecie zobaczyć i złożyć zamówienie na ich wspaniale wyglądające torty na zamówienie .

TortyOnline.pl